Luchtsporten
Helikoptervliegen

Het mooie turbinegeluid dringt dwars door je heen, boven je hoofd beginnen de rotorbladen te draaien. Mensen zie je op veilige afstand naar de helikopter kijken. Wanneer de checklist is afgerond, kijk je voor de laatste keer of alles om en boven de heli vrij is.

foto
Langzaam laat je met je linkerhand de collective omhoog komen. Tegelijk zorg je, door met je voeten op de pedalen te drukken, dat de neus in dezelfde stand blijft staan. In je rechterhand hou je de cyclic (stuurknuppel) vast, daarmee kun je vooruit, achteruit, en zijwaarts vliegen. Maar op dit moment hou je de heli met alle controls op 1 meter boven de grond stil op z’n plek.

Langzaam hover je van je helispot naar je startpositie, passagiers naast en achter je, zie je genieten. Op een meter hoogte kun je al rustig wennen aan helikoptervliegen zonder hoogtevrees.

foto
Dan take-off, ineens versnelt de heli, als in een achtbaan schiet je vooruit en bij voldoende snelheid, omhoog! Met helikoptervliegen is alles mogelijk. Stilhangen waar je wilt, achteruitvliegen, maar ook met 300 km/h naar een bestemming vliegen. Bovendien ook nog eens een heel veilige manier van vliegen, (half)jaarlijks worden piloten d.m.v. een profcheck getoetst of ze de noodprocedures beheersen.

En één daarvan is met een uitgevallen motor landen. Een autorotatie. Ze zeggen wel eens dat een helikopterpiloot dan met z’n linkerarm moet schrikken, hij drukt meteen de collective naar beneden, daardoor komen de rotorbladen in een gunstige hoek te staan voor een glijvlucht naar beneden. Het vrijloopsysteem zorgt dat de rotorbladen nog volop ronddraaien.

De piloot houdt de helikopter op een van te voren vastgestelde snelheid en ondertussen is hij naar een geschikte landingslocatie aan’t kijken tegen de wind in. Doordat de motor niet meer draait, ga je harder naar beneden dan normaal, maar een aantal meters boven de grond houdt de piloot de helikopter iets achterover, nu gaat de voorwaartse snelheid en de daalsnelheid eruit en als een zacht veertje zet hij hem op de grond.

foto
Veel mensen denken dat het gebeurd is, wanneer de motor uitvalt. Maar door de mogelijkheid van autoroteren en het geringe aantal meters wat je door’t gras heen hoeft te glijden, gaat het bijna nooit fout. Duizenden keren ben ik de afgelopen 15 jaren de lucht in geweest met een helikopter. Een echte motoruitval heb ik nooit meegemaakt, maar wel vele keren dat de instructeur het gas terugdraaiden en een andere piloot of ik de gelegenheid kreeg om de heli neer te zetten.

Helikoptervliegen is de meest ultieme maar ook moeilijkste manier van vliegen. Je kan vleugelpiloten in een helikopter zetten, maar ze crashen zeker. Ik heb ook verschillende piloten mee gemaakt, die vele honderden uren vleugelvliegtuig ervaring hebben en daarna aan’t helikoptervliegen beginnen en dan ook zelf zeiden dat ze het gevoel hadden dat ze weer helemaal opnieuw moesten leren vliegen.

Maar als je na een paar uur het hoveren een beetje onder controle begint te krijgen gaat het wel. De coördinatie is in het begin het moeilijkst. Je moet je voorstellen dat je een balpen op z’n punt op een tafel in evenwicht moet proberen te houden met je handen en je voeten. Heb je het helikoptervliegen onder controle, dan is het ook weer zo makkelijk en begrijp je niet dat je het zo moeilijk vond.

Door m’n vrijetijdswerk in het verleden bij Heliflight, Lelykopters, Helicon, Swanenberg en tegenwoordig bij diverse helikopterbedrijven heb ik vele vluchten mee mogen maken, maar ook als gast bij De Luchtmacht enz.

Op dit moment ben ik met de volgende types de lucht in geweest:

  • Schweizer 300
  • Ecureuil
  • Colibri (1 uur les gehad)
  • EC130
  • EC135
  • Dauphin
  • R22 (heb ik PPL(H) brevet voor)
  • R44
  • Jetranger
  • Chinook
  • Bell 212 (2 motorige Huey)
  • Hughes 500/MD 500
  • Aérospatiale Alouette III
  • Twinstar
In Belgie op Bierset heb ik de unieke mogelijkheid gehad om met een vlucht mee te mogen maken met de full-motion simulator A109 Agusta.

Van de piloten Allardes Hoiting, Bert van Beek, Bram Schrijver, Jan Oudshoorn en Paul Begheijn heb ik ontzettend veel geleerd over helikoptervliegen en leer ik nog steeds. En natuurlijk leer je nog altijd nieuwe dingen, bijvoorbeeld van instructeurs Björn Hazelhekke, Frans de Lange en Evert-Jan Feld.

foto
De mooiste vluchten waren: Met de Dauphin van Grand Hotel Huis ter Duin naar het Remeiland (http://www.wvz.vuurwerk.nl/remeiland.html), om Wubbo Ockels te hoisten en daarna zelf een middag op het eiland door te brengen; Met de Chinook deel te nemen aan de Airpowerdemo op de open dag van de Koninklijke Luchtmacht te Volkel.

foto
Het mooiste helikopterwerk vind ik het Lifelinerwerk. De helikopter is voor het Mobiel Medisch Team een vervoermiddel waarmee ze snel ergens ter plaatse worden gebracht, zodat de MMT-arts en de MMT-verpleegkundige hun werk ter plekke kunnen doen. Af en toe wordt de helikopter ook gebruikt om een slachtoffer naar een ziekenhuis te vervoeren, wanneer dit tijdwinst t.o.v. een ambulance oplevert.



In 2008 heb ik de kans gekregen om door te gaan met mijn opleiding tot helikoptervlieger (PPL) bij Heliair Helicopter Services, in 2010 heb ik mijn volledige theorie gehaald, 15 juli 2008 zal ik nooit meer vergeten, dat was het moment dat Jan Oudshoorn (mijn instructeur op dat moment) me goed genoeg vond om solo te vliegen. Hij stapte toen uit de PH-RTR (Robinson R22) en toen mocht ik voor het eerst alleen de lucht in, van start tot landing was het een prachtige vlucht! Praktijk RT en de LPE zijn in 2011 afgerond, ook de solo-overland is in 2011 gevlogen. 20 januari 2012 heb ik examen gedaan en ben ik geslaagd voor het helikopterbrevet PPL(H). Heliair Helicopter Services kan ik iedereen aanraden voor zowel de theorie als praktijk!
Laatste update
MMT
Foto view